Osteopatia jest medyczną, niekonwencjonalną metodą terapii manualnej, która zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem różnego rodzaju dysfunkcji układu ruchu, ale nie tylko. Opiera się ona na zasadzie, że dobre samopoczucie zależy od sprawnego funkcjonowania całego organizmu – mięśni, więzadeł, tkanki łącznej czy układu kostnego, dlatego dąży do przywrócenia równowagi homeostatycznej. Osteopatia zakłada, że harmonia ciała i duszy (soma i psyche) daje możliwość samoregeneracji oraz samouzdrawiania. Jej twórca – lekarz Andrew Taylor Still – oparł jej założenia na trzech podstawowych filarach:
- Organizm należy traktować jako nierozerwalne połączenie ciała fizycznego z ciałem psychoemocjonalnym.
- Funkcje i struktury wzajemnie na siebie oddziaływują, a struktura określa funkcję, co ma miejsce np. w przypadku stawów. Odnosi się to do różnych dolegliwości bólowych o nieznanej przyczynie, w których nie została uszkodzona struktura. Osteopatia zakłada, że terapia manualna w połączeniu z płaszczyzną duchową może je skutecznie zwalczyć.
- Organizmy żywe cechuje zdolność samoleczenia i autoregeneracji, a stymulowanie autonomicznego układu nerwowego umożliwia likwidację patologii.
Jakie techniki wykorzystuje się w osteopatii?
Biorąc pod uwagę fakt, że jest to niezwykle szeroka dziedzina, sięga ona do wielu metod, używając ich elastycznie w zależności od konkretnych dolegliwości. Jedną z nich manipulacja stawowa, która działa poprzez kawitację, czyli obniżenie ciśnienia w jamie stawowej, co skutkuje prawidłowym ustawieniem kości względem siebie. Mobilizacja stawowa to z kolei technika pasywna, która bywa w odczuciu nieco subtelniejsza, koncentrując się pracy z tkankami okołostawowym. Warto również wspomnieć, chociażby o technice energii mięśniowej charakteryzującej się tym, że wymaga zaangażowania pacjenta. Polega bowiem na aktywnym pobudzaniu mięśni w kierunku zwiększanej przez osteopatę bariery zakresu ruchu.
Terapia osteopatyczna w leczeniu różnych dolegliwości
Ze względu na wszechstronne zastosowanie osteopatii często klasyfikuje się ją ze względu na schorzenia, które łagodzi. Osteopatia parietalna koncentruje się na różnego rodzaju problemach dotyczących układu ruchowego, pomagając w leczeniu bólu oraz ograniczeń ruchomości związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem kości, stawów, więzadeł czy ścięgien. Osteopatia wisceralna jest zogniskowana na narządach wewnętrznych, służąc w dolegliwościach poszczególnych układów, np. trawiennego, oddechowego, krążenia bądź moczowo-płciowego. Natomiast osteopatia kranialna to tzw. terapia czaszkowo-krzyżowa wspierająca w leczeniu napięciowych lub migrenowych bólów głowy, zaburzeń emocjonalnych czy problemów hormonalnych.